تا حالا فکر میکردم من ذاتا از درس خوندن و یاد گرفتن خوشم میآد،اما الان تردید کردم آیا واقعا من لذت میبرم؟ اگر لذت میبرم پس چرا اینقدر گیج میشم؟ خسته میشم؟ احساس استئصال و بیچارگی میکنم؟ اینها که ذاتا با لذت بردن منافات داره؟ شماهایی که تقریبا از هفت سالگی لا ینقطع داشتید درس میخوندید بیایید بگید آیا شما هم این مدلی خسته میشید که حسودی کنید به کسانی که تو این ورطه نیفتاده اند؟
رویا
برای من درس خوندن بیشتر از لذتش از همون بچگی فرار از روزمرگی و بی هدفی بود ، پناه بردن به درس از مشکلات زندگی ، یک جورهایی هم قوی ام می کرد و هم کمرنگ تر و هم بغض و تلخی ها رو عوض اینکه بد تخلیه کنم می گذاشتم تو کتاب ها و کتابخونه ها و می خوندم و هر چند لحظه ای دور می شدم از دنیای واقع .
الان هم احساس می کنم یک نردبونه که از روزمرگی و بطالت و بدحالی ناشی از متوقف بودن نجاتم بده.
صبا ..
والا آدم یه هفته هم که میره مسافرت در بهترین نقطه دنیا شب که میشه خسته ش میشه و بعد از یه مدت که اون همه لذت رو تجربه کرد دوست داره برگرده خونه و استراحت کنه :))
کلا هر کاری که به صورت فشرده انجام بشه خستگی داره.
من اما در مورد خودم هرموقع داره جونم بالا میاد :)) میگم یادت باشه داره یه اتفاقی می افته. یادگیری درد داره. من عاشق درد یادگیری هستم. می دونی من از اون درد کشیدن هم لذت می برم.
چون شیرینی که تو یادگرفتن و کشف هست رو من جای دیگه تجربه نکردم واسه همین حسرت بقیه رو نمی خورم چون فکر میکنم اونا نمی تونند اون لذتی که من می برم رو تجربه کنند.
البته این نسخه برای من هست. به تعداد آدم های رو کره زمین و برای هر آدمی راههای متفاوتی برای لذت عمیق بردن از زندگی وجود داره.
صبا ..
خوشم میاد کامنت من از پست تو طولانی تر هست :)))
مهبانو
نه هر درس خوندنی اما هر وقت محبث مورد علاقه ام بوده درد داشتم اما لذت هم داشتم. خسته شدن و کلافه شدن نشونه اینه که داره یه اتفاق هایی میافته
آره، منم با اینکه امسال هجدهمین سالیه که دارم درس می خونم، همین طور میشم.
منم از درس خوندن لذت می برم اما اتفاقا داشتم امروز بعد از گذروندن یه روز پر از فشار درس و استرس به این فکر میکردم که واقعا راهم رو درست انتخاب کردم!
حتی گاهی فکر میکنم نکنه بهره هوشی من کمه و همکلاسی های من شاید کمتر از من تلاش می کنن و به نتیجه می رسن :))
خسته ام چه خسته اییی :(