یکی دیگه از مصایب خاورمیانه ای بودن:(
این دو روز که سردار سلیمانی مورد اصابت حمله تروریستی قرار گرفته تو فضای مجازی بین مردم نظرها خیلی متفاوته. من فکر میکنم حمله ی تروریستی و خشونت فی ذاته بد هست و تو این قسمتش سوای اینکه مورد هدف چه شخصی باشه یا توسط چه شخصی صورت گرفته باشه این کار نادرسته.
با شرمندگی باید بگم اونقدرها برام حس غرور ملی باقی نمونده، اصلا اینطور نیست که فکر کنم با اینکار از طرف یه کشور دیگه مورد تحقیر قرار گرفته ام و بخاطر میهنم ناراحت بشم، یعنی حقیتش را بگم اینقدر رفتارهای این نظا م باهامون اهانت آمیز و تحقیرآمیز بوده که دیگه بر جنازه ی غرورم اشک هام را ریخته ام و درست حسابی خاکش کردم همون موقعی که بدون اینکه مردم را آدم حساب کنند یه شبه نر خ بنز ین را افزایش دادند و بعدش هم روی مردم اسلحه کشیدند و ده روز اینتر نت را قطع کردند اون روزها اینقدر حس حقارت داشتم که الان تعجب میکنم از این حجم غرور ملی مردم! خوشبحال سران که همچین مردمی داریم. من میترسم از اینهمه حجم خشونت و انتقامجویی که بین مردم رواج یافته:(
سلام
یک. اول رسانههای خارجی و بعد رسانههای داخلی با دادن لقبهایی مثل «ژنرال سایهها» و «قدرتمندترین مرد ایران بعد از رهبر» و... سردار رو بزرگ کردن و حالا باید تکههای شکستهی غرور ملی جمعیت زیادی رو جمع کنن. نقش رسانهها این وسط خیلی پررنگه وگرنه این حادثهی تروریستی نه تاثیری روی قدرت داخلی و خارجی سپاه میگذاره و نه نقش ایران در منطقه رو کمرنگ میکنه. سپاه کلی از این سردارها داره که شاید از نظر رهبری و نظامی نخبهتر هم باشند اما مثل چهار سال قبلِ سلیمانی کسی اونها رو نشناسه. نه ناراحتی رو میشه خیلی توجیه کرد نه شادی رو.
دو. من بیشتر از همه چیز از حماقت آمریکاییها تعجب میکنم. این حادثه هر طور که حساب میکنم به نفع حکومت و سپاه و جریانهای وابستهاس. به نظر من حتا اگر جنگ هم بشه، با چیزی شبیه جنگ ۳۳ روزه مواجه خواهیم بود. طرفین اهداف محدودی رو منهدم میکنن و بعد یه آتشبس بدون شرط با اعلام پیروزی از هر دو طرف درگیری. آمریکا میگه ما توان نظامی ایران رو محدود کردیم و سالها طول میکشه به سطح قبل برگردن و ایران هم ادعا میکنه پیروز شده چون تهران رو فتح نکردند و «مقاومت» جواب داد! مردم ما هم خوشحال و خندان برای مدافعین کشور هورا میکشند و ازشون بت میسازن. نظام و آمریکا پیروز اما ما مردم بازنده. دقیقن مشابه این تصمیم افتضاح رو توی لبنان و یمن هم میبینیم. حوثیها هرگز به چنین قدرتی نمیرسیدن اگه تجاوز ائتلاف عربستان اتفاق نمیافتاد. گروهی که بدون حمایت تا چند سال بیشتر دوام نمیآوردن حالا حداقل پنجاه سال قراره بمونن. اگه این حماقت آمریکاییها نیست پس چیه؟ هیچ چیزی مثل این حادثهی تروریستی نمیتونست خشم ناشی از سرکوب رو توی عراق و ایران به حاشیه ببره. من رو باش که فکر میکردم این همه اتاق فکر ریز و درشت حداقل باعث میشه یکم خاورمیانه (غرب آسیا) رو بشناسن. فقط خوش به حال مردم نادان آمریکا که هزاران کیلومتر دورتر هرگز گزندی بهشون نمیرسه و طعم جنگ رو نچشیدن اما به همه چشوندن.
سه. درسی که از جولان دادن در توییتر پس از حوادث آبان و ترور سردار گرفتم این بود که تحلیلهای ضد و نقیض از طرف تمام طیفهای سیاسی خارجی و داخلی نشون میده کسی نمیتونه آینده رو پیشبینی کنه. خلاص! حتا این چیزهایی که من نوشتم رو هم نباید جدی گرفت. ما هیچ قدرتی نداریم و تنها کاری که میتونیم بکنیم صبر کردن و محافظت از خودمون و عزیزانمونه.
چهار. این دو لینک رو توصیه میکنم:
http://www.globalpersian.com/archives/gozaran/
https://ahmadness.ir/religion-for-the-nonreligious/
آرزوی سلامتی و آرامش براتون دارم.