قرار وبلاگی - سی و سه از چهل

به وقت شش دیماه هزار و چهارصد و‌ سه، ده زن چهل سال به بالا قرار مهمانی ای گذاشتند بر مبنای دوستی وبلاگی. 

وجه اشتراک همگی، ده زن جاافتاده، تحصیلکرده و تلاشگر که از خوانندگان یک وبلاگ بودند/هستند.  

 حرف‌های مشترکی برای زدن داشتند. تجربیاتی از تحصیلاتشان، کارشان، بچه داری، ازدواج و همسرانشان، پدر و مادرشان و.... . 

خیلی راحت درباره‌ی خودشان حرف میزدند، ظاهرا اینقدر پخته شده ‌اند که به قضاوت کردن دیگران از خودشان اهمیتی نمیدهند، و آنقدر خام نیستند که دیگری را قضاوت کنند. نتیجه این رشد، امنیتی بود که باعث میشد بدون خودسانسوری حرف بزنند و براحتی با هم شوخی کنند. 

اگر قرار باشد آدم در جمع دوستانه‌اش مدام نگران نظر دیگران باشد و ناچار به تظاهر و خودسانسوری باشد، چه دلیلی دارد این دورهمی؟ چه فایده ای دارد اینهمه زحمت و تلاش برای هماهنگی‌ها و به هم رسیدن؟ 

آنچه که از این جمع ناشناخته و دوستی جدید برایم ارزشمند بود، حس امنیتی بود که  همه‌امان در جمع داشتیم.

مرسی از خودمان، ما زنان که با همه ی فشاری که بر دوشمان است، با همه ی مسؤولیتی که داریم، خستگی ناپذیر راهمان را ادامه میدهیم و حواسمان هست ادامه ی این مسیر نیاز به انرژی دارد.  این دورهمی یکی از همان راههایی است که بعد از آن با انرژی به زندگی روزمره امان برمیگردیم، برای مقابله با خستگی و فرسودگی‌.